Η 1η συνάντηση για το σεμινάριο καλλιέργειας κηπευτικών

του Σταμάτη Αρναούτη

Το Σάββατο 8 Μαρτίου το πρωί, βρεθήκαμε στο κτήμα του Γιώργου Κόλλια, στα Καλύβια για την πρώτη συνάντηση, στα πλαίσια του σεμιναρίου "Βασικά μαθήματα καλλιέργειας κηπευτικών".

Είμαστε λίγο "κουμπωμένοι", λόγω του ότι είχε αρχίσει να βάζει κρύο, αλλά το περιβόλι του Γιώργου και το ωραίο σημείο, στο οποίο βρίσκεται, μας ανέβασαν τη διάθεση.

Το κτήμα του Γιώργου Κόλλια στις αρχές Νοεμβρίου
(Φωτογραφία από τη σελίδα τους στο facebook)

Απέναντι από την είσοδο του κτήματος, στέκει ένα "κουκλίστικο" βυζαντινό εκκλησάκι του 12ου - 13ου αιώνα, η Παναγία η Μεσοσπορίτισσα.

Η Παναγία η Μεσοσπορίτισσα

Το σκηνικό όλο μας μετέφερε αλλού, σε άλλους χρόνους, μας έκανε να ξεχνιόμαστε. Το ίδιο υποσχόταν και ο Λευτέρης, ο δάσκαλός μας.

Έτσι λοιπόν μετά τα καλωσορίσματα και μια πρώτη σύντομη περιήγηση στο κτήμα, πήγαμε να πάρουμε τις θέσεις μας για το μάθημα. Μεταφερθήκαμε σε μια πεζούλα, κάτω από μια ελιά όπου είχε στηθεί ένα τραπέζι με δύο πάγκους και βολευτήκαμε τριγύρω, περιμένοντας τον Λευτέρη να ανοίξει τις σημειώσεις του. Ο Γιάννης, η Ευγενία, η Άννα, ο Κυριάκος, ο Δημήτρης, η Ευγενία, ο Σίμος, ο Λευτέρης, εγώ και ο Γιώργος με την κόρη του τη Νάντια, δέκα ψυχές είμασταν εκεί, σχεδόν μυσταγωγικά, έτοιμοι να ρουφήξουμε τις πληροφορίες που θα μας έδινε ο Λευτέρης.

Ο δάσκαλος

Και κάπως έτσι ξεκίνησε το μάθημα. Μας μετέφερε πίσω, στα χρόνια του γυμνασίου, τότε που οι παλιότεροι φτιάχναμε το φυτολόγιο, με αποξηραμένα φυτά που τοποθετούσαμε μέσα στο άλμπουμ με τα ριζόχαρτα. Ξαναθυμηθήκαμε τα βασικά τμήματα των φυτών, έμοιαζε τόσο απλοϊκό, όμως είχε πολύ ενδιαφέρον. 

Μιλήσαμε για την παραδοσιακή γεωργία, την "βιολογική" με τα σύγχρονα δεδομένα, και μοιραία άρχισαν οι ερωτήσεις και οι συγκρίσεις με την σύγχρονη καλλιέργεια, τα μεταλλαγμένα, τις επιπτώσεις στο περιβάλλον και πριν το καταλάβουμε είχαμε ξεφύγει από την "ύλη" που είχε ετοιμάσει ο Λευτέρης.

Το ενδιαφέρον όμως στο ζενίθ, κάτι που κάποια στιγμή οδήγησε στην έκφραση της επιθυμίας για συνέχεια των συναντήσεων και μετά το πέρας των μαθημάτων.

Σιγά σιγά αντιλαμβανόμασταν ότι, το κοινό ενδιαφέρον που μας είχε κουβαλήσει μέχρι τα Καλύβια, μπορούσε να μας πάει και πιο πέρα, η σχέση αυτή να εξελιχθεί σε συνεργασία, αλληλεγγύη και γενικότερα ενδιαφέρον για τους άλλους. Να αρχίσουμε να κάνουμε τον συνεταιρισμό πράξη.

Παρά του ότι το κρύο είχε γίνει πιο τσουχτερό, το ενδιαφέρον δεν έλεγε να συρρικνωθεί. Όμως η ώρα περνούσε αδυσώπητα και παρά του ότι το κλίμα που είχε δημιουργηθεί, μας έκανε να μην καταλάβουμε πότε πέρασε, ένας ένας άρχισε να συνειδητοποιεί, τις ασχολίες που έχει αφήσει πίσω και έτσι η μικρή μας συντροφιά άρχισε σύντομα, τις ετοιμασίες για την αναχώρηση. 

Πρι φύγουμε, ανανεώσαμε το ραντεβού για το επόμενο Σάββατο 15 Μαρτίου, με τσιπουράκια όμως αυτή τη φορά, για να αντιμετωπίσουμε το κρύο, ευχαριστήσαμε τον Γιώργο για την φιλοξενία και με γεμάτες μπαταρίες πλέον, από αυτές τις δυόμιση ώρες περίπου, μπήκαμε στα αυτοκίνητα για να γυρίσουμε πίσω.

Μέχρι το άλλο Σάββατο όμως. Θα ξανάρθουμε...